Wczorajszego wieczora z Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego dotarła smutna informacja. W wieku 91 lat zmarł prof. Henryk Samsonowicz, były minister edukacji, wybitny mediewista, wychowawca kilku pokoleń polskich historyków.
Prof. Samsonowicz urodził się w Warszawie w styczniu 1930 roku. Podczas II wojny światowej, jako trzynastolatek, działał w konspiracyjnym harcerstwie.
Po wojnie w przyspieszonym tempie ukończył liceum im. Juliusza Słowackiego i rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po ich zakończeniu w 1950 roku pozostał na uczelni. Szybko zdobył uznanie w środowisku historyków, które przypieczętował uzyskaniem kolejnych tytułów naukowych. W 1954 roku obronił doktorat, zaś cztery lata później habilitował się. W 1969 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Profesorem zwyczajnym został w 1980 roku. Z Uniwersytetem Warszawskim związany był przez ok. 70 lat.
Był Ministrem Edukacji w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, członkiem PAN i PAU, kawalerem Orderu Orła Białego.
Dlaczego wspominam o tym fakcie na blogu? Otóż Henryk Samsonowicz był synem Jana Samsonowicza, wybitnego geologa, patrona jednego z łęczyńskich osiedli oraz szkoły podstawowej „trójki”. W latach 60. XX wieku prof. Jan Samsonowicz odkrył w okolicach Łęcznej złoża węgla kamiennego. Wtedy właśnie rozpoczął się nowy etap w dziejach miasta. W 1975 roku podjęto w Bogdance budowę pierwszej, pilotującej kopalni, a Łęczną wytypowano na stolicę powstającego Lubelskiego Zagłębia Węglowego.
